Rafet ULUTÜRK

Bak koçum,
Bazen yolda tek yürürsün.
Ne dost kalır yanında,
Ne omuz verecek biri.
Seslenirsin, dönüp bakan olmaz…
Ama bu, kaybettin demek değildir.

Bu, farklı yürüyorsun demektir.
Çünkü herkes aynı yönde gidiyorsa,
Senin ters yöne yürümen,
kalabalığa değil, hakikate koştuğun içindir!

Yalnız yürümek zor iştir kardeşim.
Ama unutma:
Yalnız yürüyenler yol açar,
Sürüyle gidenler iz siler.

Bugün baktığın her büyük adama bir bak:
Zamanında yalnız kalmıştır.
Sözünü kimse anlamamıştır.
Ama o yürümüş!
Yalnız da olsa yürümüş,
Ve sonunda iz bırakmıştır!

Hayat dersi şudur:
Yalnızsan korkma!
Belki senin yürüdüğün yolda
Henüz kimsenin ayak izi yoktur!

Sen bastıkça iz kalacak.
Yarın başkaları senin yürüdüğün yoldan
“bu yol sağlammış” diyerek geçecek!

Ama önce sen yürüyeceksin,
Yalnız da olsa,
Konuşmadan da olsa,
Anlaşılmasan bile!

Sokakta kural nettir:
Yanındakilerle değil,
Yüreğindekiyle yürürsün bu hayatı!

Kimi zaman tek kalırsın,
Ama yalnız değil,
Özgürsündür!

Kardeşim,
Kalabalıkta kaybolacağına,
Yalnız yürü ama kendin kal!

Yolun sessiz olabilir,
Ama senin yürüyüşün yankı bırakır.