Ahmet ÇOLAKOV

Öyle gururlar vardır ki; bundan tam 100 yıl öncesinin coşkusunu bugün aynı gücüyle taşır.
Mustafa Kemal Atatürk ve milli mücadele kahramanlarımıza şükranlarımızla…
Yarın 30 Ağustos Zafer Bayramımızın bu unutulmaz zaferimizin 100. yılı kutlu olsun!

Su  başında  durmuşuz,
çınarla  ben.
Suda  suretimiz  çıkıyor,
çınarla  benim.
Suyun  şavkı  vuruyor  bize,

Bu  hafta  dünya  yolculuğunu  tamamlamasının  yıldönümü  olan  Büyük  Nazım,  yirminci  yüzyılda  yazdığı  ve  gel  bir  de  kendini  su  başında  gör  diye  insanlığa  seslendiği    yalnız  bu  şiiriyle  bile,  ebediyen  yaşayacak  yaratıcılardan  biri  oldu.

Çünkü,  insanda  ve  toplumunda  o  su  başı  belirleyici  olandır.

Suda  çarpık  suratlı  olan,  özünde  çarpıktır.  “1915  Ermeni  Soykırımı”  diyenler  gibi.  O  aynada,  şavkı  göze  vuran  Güneş  bile  küçücüktür.  Çınarsa  gerçeğin  simgesi!  Her  zaman  muhteşem!    Almanlar,  yine  su  aynasında  kendilerine  benzeyeni,  ellerinde  olsa  “ortak”  aradılar.  Olan  iğrençti.

BGSAM  –  Stratejik  Araştırmalar  Merkezin bir yazarı olarak  siz  okurlarımıza  İngiltere’nin başkenti Londra’dan yazıyorum. Yakın  tarihte  Almanların  Çingenelere  ve  Yahudiler  yaptığı  SOYKIRIMI  en  anlaşılır  bir  şekilde  sunmaya  karar  verdik.    Bu  konuda,  çoğu  İngilizce  olmak  üzere  400’den  fazla  kitap  yazıldı.  Bu  feci  gerçekliği  dünya  halkları  biliyor.

Önce  Almanya’da  Çingene  Soykırımı  oldu.

Olayı  sizinle    İskandinavya  İTEA  (FİTON)  Direktörü  Sosyal  Antropolog  ve  Etnograf    Sefa  M.  Yürükel’in2005’te  çıkan  SOYKIRIMLAR  TARİHİ  –  Batının  İnsanlık  Suçları  eserinden  bir  alıntıyla  paylaşıyoruz.  (Sayfa  132  –  137).

Almanların  II.  Dünya  Savaşı’nda  Çingenelere  Yaptıkları  Soykırım.

Almanlar,  1933-1945  yılları  içersinde  ari  ırk  /üstün  ırk/  (Race  Hygiene)  ideolojisi  çerçevesinde,  mükemmel  bir  üstün  ırk  yaratmak  hedefiyle,  diğer  milletlerden  veya  etnik  gruplardan  olan  ve  üstün  ırk  Almandan  olmayan  21  milyon  insanı  yok  ettiler.  Bu  insanları,  toplu  olarak  kurşuna  dizdiler,  topyekun  savaş  şeklindeki  ve  yaptıkları  ve  sivil  asker  ayrımı  yapmadıkları  saldırılarda,  toplama  kamplarında  insanlar  için  yaptırılan  özel  fırınlarda    toplu  şekilde  yakılarak  (Holocaust  –  yakılarak  yok  edilmek)  ve  özel  olarak  yaptıkları    gaz  odalarında  toplu  şekilde  zehirleyerek  ve  insanları  kısırlaştırarak    (biyolojik  soykırım)  soykırıma  uğrattılar.

Almanlar,  İkinci  Dünya  Savaşı  Arifesinde  ve  savaş  süresince  yaptıkları  soykırımlarda  üstün  ırk  ideolojisinin,  özellikle  Üstün  Irk  (Herrenvolk)  ve  Üstün  İnsan  (Übermensch)  yaratmak  ve  bu  ideolojiyi,  Alman  sağlık,  sosyal  ve  kültür  politikalarına  yerleştirmek  için,  özellikle  aşağı  ırktan  olarak  tanımladıkları  iki  grubu  hedef  olarak  seçtiler.  Almanlar  tarafından,  1933  yılından  başlayarak,  özellikle  soykırıma  uğratılan  bu  2  grubu  tanımlarsak,  bunlar,  Avrupa’nın  her  yanında  dağınık  olarak  yaşayan  ,  Avrupalılardan  farklı  kültür  ve  geleneklere  sahip    Çingeneler  ve  din  bazında  tanımlanan  Yahudilerdi.  Yahudilere  ve  Çingenelere  karşı,  İkinci  Dünya  Savaşı’nda  Almanya  tarafından  yapılan  soykırımlarda,  eldeki  verilere  bakıldığında,  500  bin  ile  1.5  milyon  arasında  Çingene  ve  Avrupa  Yahudilerinin  üçte  ikisi  olan  6  milyon  kişi  hayatını  kaybetti.

1925  yılında,  Almanya’da  yapılan,  Çingene  Sorunu  adlı  bir  konferansın  arkasından  çıkarılan  bir  kanunla  ,toplum  için  tehlike  yarattıkları  gerekçesiyle,  her  yaştan  Çingene’nin  kayıtları  yapılarak  polis  tarafından  arşivlenmesi  ve  işi  olmayan  Çingenelerin  derhal  çalışma  kamplarına  gönderilmesi  kararı  alındı.

1927  yılında  ise  her  Çingene’nin  kimlik  kartı  taşıması  zorunlu  kılındı.  1929  yılına  gelindiğinde,  Almanya’nın  Münich  kentinde  “Almanya’daki  Çingenelere  karşı  Mücadele  Merkezi”  oluşturuldu.  Bu  merkez  çok  geniş  yetkilerle  donatıldı.  Bu  ırkçı  merkezin  fiili  olarak  çalışmaya  başlamasıyla  birlikte,  daha  Naziler’in  iktidara  gelmesinden  10  gün  önce,  iktidardaki  Alman  Hükümeti  tarafından  alınan  bir  kararla,  tüm  Alman  vatandaşlara  tanınan  haklar  Çingenelerin  ellerinden  alındı.  ABD  eski  Adalet  Bakanı  ve  araştırmacı  bir  hukukçu  olan  Ramsey  Clark,  İkinci  Dünya  Savaşı  Öncesi  ve  süresince  Çingenelerin  kayıpları  için  şunları  ifade  etmekteydi.

Çingenelerin  1.5  milyon  insan  kaybı  var.  Ama  kimse  onlara  herhangi  bir  tazminat  ödemiyor  ve  bundan  da  söz  edilmiyor.    1934’lerde  ve  sonrasında,  Çingeneler,  dünyadaki  yerli  halklardan  en  çok  acı  çekeni  olmasına  rağmen,  en  az  önemsemelidirler  ve  kimse  bu  konuya  değinmiyor.

Eylül  1935’te  çıkarılan,  Nürnberg  Alman  Kanı’nı  ve  Irkı’nı  Koruma  Kanunu  çerçevesinde,  Almanya’da  üstün  ırktan  olmayanların  üstün  ırktan  olan  Germenler  ve  Nordiklerle  (İskandinavlar)    evlenmeleri  yasaklandı.  Kanuna  göre  üstün  ırktan  (Aryan)  olanların:  Çingenelerle,  Zencilerle  ve  onların  gayrı  meşru’  çocuklarıyla  ilişki  kurması  yasaklandı.

Bazı  Nazi  antropologlarının,  Çingenelerin  esasında  Hindistan’ı  işgal  eden  üstün  ırkın  mensuplarını  olduklarını  ve  şimdi  geri  döndüklerini  iddia  etmeleri,  Hitler’in  Çingeneleri  yok  etme  planıyla  çeliştiği  için,  Çingenelerin  Naziler  tarafından  katledilmelerini  bir  süre  duraksattı.  Çingenelere  yönelik  bu  ikircikli  durum,  ünlü  ırk  bilimi  Profesörü  Hans  Gunther  tarafından  da  dile  getirildi.  Hans  Gunther  bu  konuda  şöyle  diyordu:

Çingeneler  de  hakikatten  esas  geldikleri  Kuzeyli  Vatanlarından  (Almanya  ve  İskandinavya  ülkelerinden)  çok  çok  geride  kalmışlar  ve  bugün  bu  ülkelerin  en  alt  topluluklarını  oluşturmuşlardır.  Onlar,  başka  ülkelere  göçü  itibarıyla  ,  etrafında  kaldıkları  ve  beraber  oldukları  topluluklarla    kanları  karışarak  deforme    ve  Doğulu  bir  toplum  olmuşlardır.  Bu  onların,  Batı  Asya  ırklarının,  Hindistanlının,  Orta  Asyalının    ve  Avrupalıların  süzgecinden  geçerek  ve  karışarak  meydana  geldiklerini  göstermektedir.”

Bu  konuda  Nazi  önderlerinden  Heinrich  Himmler  ise,  Çingenelerin  üstün  ırka  ilişkin  olarak,  ırkı yapılanmalarındaki  sorunların  ortadan  kaldırılması  için,  “araştırmaların  ivedilikle  yapılmasını  ve  şüpheli  sorunun  “Çingenelerin  üstün  ırktan  olup  olmadıkları)  ortadan  kaldırıldığı  zamana  kadar  ,  içlerinden  ari  Çingene  olanların  göçer  yaşamalarını  sürdürmeleri  engellenmemelidir.”  talimatını  veriyor  ve  şöyle  diyordu.

Alman  devleti  ve  toplumunun  homojenliğinin  sağlanması  ve  korunması  için,  Almanların,  yarı  ya  da  tam  Çingenelerden  gelebilecek  bir  dejenerasyona  uğramaması  için,  fiziki    olarak  ayrılmaları  gereklidir.”

1936  yılında,  Berlin’deki  Kaiser  Wilhelm  Enstitüsü’nden  ve  Tubingen  Üniversitesi’nden,  Başkanlığını  Psikiyatır  Dr.  Robert  Ritter’in  yaptığı,  EvaJustin  ve  Sophie  Erhart’ın  oluşturduğu  üç  kişilik    Alman  Sağlık  Bakanlığı’na  bağlı  Üstün  Irk  ve  Toplum  Biyolojisi  Araştırmaları    tarafından  30  000  Çingene  üzerinde  yapılan  kan  ve  iskelet  üzerindeki  genetik  sınıflandırmalar,  Çingene  olarak  tespit  edilmeyenlerin    ‘NZ’,  yüzde  yüz  Çingene  olanların  tespit  edilenlerin    ‘T’  olarak  işaretlenmesini  doğurdu.

Almanya’da  1933  yılında  çıkarılan  bir  kanunla,  Alman  üstün  ırkının  korunması  için  Çingenelerin,  12  yaşından  başlayarak  hızlı  bir  şekilde  zorunlu  olarak  kısırlaştırılması  ön  görüldü.  Eldeki  verilere  göre,  Nazi  yönetimi  tarafından  yapılan  bu  zorunlu  kısırlaştırma  kampanyasında,  Çingenelerin  %  94’ü  kısırlaştırıldı.  Kısırlaştırma  ameliyatlarında  birçok  Çingene  hayatını  kaybetti.

Almanlar,  Çingeneler  üzerinde  tam  denetim  sağlamak  için,  1934  -1936  yılları  arasında,    Çingeneler  konusunda  önlem  alarak,  Alman  üstün  ırkı  için  sosyal  olmayan,  uyuşuk,  tehlikeli  ve  zararlı  insanlar  olarak  gördükleri  bu  insanları,  Köln,  Frankfurt,  Höhenweg,  Berlin-Marzahn  ve  Düsseldorf  da  özel  olarak  yapılan enterne  kamplarına  tehcir  ettiler.  1936  yılından  itibaren,  Alman  makamları,  aşağı  ırktan  olduklarını,  suçlu  ve  tehlikeli  olduklarını  söyledikleri  Çingeneleri,  mahkum  iş  gücü  olarak  çalıştırmak  amacıyla,  Dachau  (1936  yılında),  Buchenwald,  Sachenhausen,  Mauthausen  (1938  yılında),  Lackenbach  ve  Polonya’daki    (1940  yılında)  toplama  kamplarına  tehcir  etmeye  başladılar.  1938  yılından  başlayarak  ise,  Çingenelerin,    Almanyada’ki  toplama  kamplarına  tehcirine  paralel  olarak,  Avusturya’daki  Çingeneler  de,  Maxgan  (Salzburg  yakınlarında)  ve  Lackenbach  (Burgenlan’da)  toplama  kamplarına  tehcir  edildi.  1939’da  Polonya’daki  toplama  kampına    ilk  etapta  2,500  Alman  Çingenesi,  Lackbach’dakine  ise  2.000  Avusturya  Çingenesi;  1939  ve  1943  yıllarında  ise,  özel  olarak  Alman  Çingeneleri  için  yapılan  Auschwitz-Birkenau  Bile  Çingene  Aile  toplama  kampına  ilk  önce  10  bin,  bunu  takiben  Avrupa’nın  Çelitli  ülkelerinden    /bu  arada  Romanya  ve  Bulgaristan’dan)  29.  946    Çingene  daha  tehcir  edildi.  Çingeneler,  Auschwiğtz-Birkenau  Bilde’de  çok  kötü  şartlarda,  yarı  aç  olarak,  angarya  ve  işkence  altında  mahkum  iş  gücü  olarak  çalışarak  hayatta  kalmaya  çalıştı.

Eldeki  verilere  göre,  sadece  21  Eylül  1939’da  güvenlikten  sorumlu,  Reinhard  Haydrich’ın  talimatıyla,  30.  000  Alman  ve  Avusturya  Çingensi,  Alman  işgali  altındaki  Polonya  topraklarına  tehcir  edildi.

Naziler,  artık  Çingeneler  konusunda  aldıkları  kararlarla,  aynen  Yahudiler  konusunda  olduğu  gibi  Çingeneler  de  aşağı  ırk  olarak  kabul  ettiler  ve  onların  da  yok  edilmesi  uygulamasına  geçtiler.

18  Aralık  1938  tarihinde,  Alman-Nazi  liderlerinden  Heinrich  Himmler  imzalı  “Çingene  Sorunu  için  Nihai  Çözüm”  adlı  bir  emirle,  Çingenelere  karşı  sistemli  olarak  gerçekleştirilecek  fiziki  soykırım  uygulamasının,  teorik  ve  planlı  hazırlıklarına  başlandı.    14  Eylül  1942’de  ise,  Nazilerin  Adalet  Bakanı  Otto  Thieracj’ın  bir  toplantıda  yaptığı  açıklama  ve  bir  bildirgesiyle  “Yahudiler  ve  Çingenelerin  hiçbir  şey  gözetilmeden”  katledilmesine  başlandı.

Çingeneler,  1940  yılından  itibaren  toplu  katliamların  çok  yoğun  bir  şekilde  yapılması  için  deneylerde  kullanılmaya  başlandılar.  Almanlar,  Alman  soykırım  teknolojisinin  geliştirilmesi  için  yapılan,  kimyasal  ve  biyolojik  deneylerle  ilgili  olarak,  haz’la  (Zyklon-B)  toplu  şekilde  insanları  öldürme  denemeleri  yapmak  için,  ilk  olarak  1940  yılında  Buchenwald’daki  toplama  kampında,  kobay  olarak  seçilen  250  Çingene  çocuğu  üzerinde  zehirli  gaz  denediler.

Almanların,  Çingeneleri  gazla  katletme  uygulaması,  1943  yılında,  Çingeneleri  toplu  olarak  Auschwitz  toplama  kamplarına    tehcir  ettikten  sonra  katlanarak  sürdürüldü.  En  büyük  Çingene  katlıamının  yapıldığı  1  Ağustos  1944  tarihinde,  Çingenelerin  gecesi  (Zigeunernacht)  diye  bilinen  gece  ,  binlerce  Çingene  Almanlar  tarafından    gaz  odalarında  ve  insan  fırınlarında  katledildiler.

Araştırmacılara  göre,  toplama  kamplarında  çoğunluğu  kadın  ve  çocuk    6,432  Çingene,  üstün  ırk  yaratmak  için  deneyler  yapan  Naziler’in  ünlü  ırk  doktoru  Dr.  Josef  Mengele  tarafından,  toplu  olarak  öldürme  deneylerinde  katledildiler.  Auschwitz’de  geniş  alana  yapılan  Nazi  toplama  kampında,  şartlar  o  kadar  ağırdı  ki,  bir  yıl  içerisinde  çalıştırılmak  üzere  tehcir  edilen  24  000  Çingene’den  geriye  sadece  7.000  Çingene;  savaşın  bitimine  az  bir  süre  kaldığında  ise,  ayrıca  tehcir  edilen  30.  000  Çingene’den  sadece  3  000  Çingene  hayatta  kaldı.  Bir  başka  veriye  göre  ise,  hiç  bir  Çingene  Auschwitz’den  sağ  çıkmadı.

Naziler  bu  insanlık  dışı  işi,  güya  bilimsel  niteliklerle  yaptıklarını  savunuyorlardı.  Bu  anlamda,  J.  Mengele  adlı  Nazi  doktorunun,  Auschwitz  toplama  kampında,  Çingeneler  üzerinde  yaptığı  “ırki  deneyler”  ile  serumların  geliştirilmesini  amaçlayan tıp  bilgisini  geliştirmek  için  Sachsenhausen  kurumundan,  Werner  Fischer’e  verdiği  talimatla  da,    Çingeneler  üzerinde  bu    konuda  da  deneyler  yapılmasını  ve  sonuçlarının  ortaya  çıkarılmasını  istiyordu.  Çingenelerle  ilgili  paralel  yapılmakta  olan  bu  deneyler  sürerken,  Strazburg    Üniversitesi’nden  araştırmacı  August  Hirt  de,  aşağı  Yahudi  ırkından  kabul  edilen  insanlar  üzerinde  aynı  prensiplerle  araştırmalar  yapmaya  başlamıştı.

***

Bu  gerçekler  ortadayken,  Nazilerin  46  toplama  kampı,  Çingene  ve  Yahudileri  canlı  canlı  yakma,  gaz  kamaralarında  öldürme  kampları  hala  ayakta  olup,  Almanya,  Polonya  ve  Avusturya’da    müze  gibi  kapılarını  açmış  ve  yeni  kuşaklara  gerçekler  gösterilip,  insan  düşmanlığına  düşmanlık  aşısı  yapılmaya  çalışılırken,  Almanların  sanki  suç  ortağı  aradı  ve  gözlerine  ve  vicdana  perde  çekerek    “1915  olayları  bir  Ermeni  Soykırımdır”  dedi.

Yeni  yazımızda  Yahudi  soykırımını  anlatacağız.  Onu  da  Almanlar  yaptı.  Su  aynasındaki  iğrenç  Alman  soykırım  gerçeği  budur.

Reklamlar